Dogmageschiedenis is een discipline binnen de historische theologie en onderzoekt de ontstaans- en ontwikkelingsgeschiedenis van de christelijke dogma's.
Het besef dat dogma's ooit ontstonden en niet eeuwig onveranderlijk zijn, is een vrucht van de Verlichting. Hierdoor ontstond in de 18e eeuw dogmageschiedenis als wetenschappelijke discipline in het protestantisme.[1] Tot diep in de 19e eeuw bleef dit "een nagenoeg uitsluitend protestants domein". De bijdrage van contemporaine katholieke theologen bestond uit theoretische reflecties over de ontwikkeling van dogma's; na 1900 werd een reeks individuele studies van katholieke theologen over de geschiedenis van dogma's gepresenteerd - geen globale concepten.[2]
- ↑ Gerhard May (1999): Dogmengeschichte/Dogmengeschichtsschreibung, in: Religion in Geschichte und Gegenwart (RGG), 4e druk, deel 2, Mohr-Siebeck, Tübingen, pag. 915–920
- ↑ Joachim Drumm (1995): Dogmengeschichte, Dogmengeschichtsschreibung, in: Walter Kasper (uitg.): Lexikon für Theologie und Kirche, 3e druk, deel 3. Herder, Freiburg im Breisgau, pag. 298–301